USTAWA
z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.Ustawa określa:
1) zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, obowiązkowego
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu
posiadania gospodarstwa rolnego i obowiązkowego ubezpieczenia budynków
wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń
losowych,
2) sposób kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń, o których
mowa w pkt 1, oraz konsekwencje niespełnienia tego obowiązku,
3) podstawowe zasady, jakim powinny odpowiadać inne, niż określone w pkt
1, umowy ubezpieczeń obowiązkowych,
4) zadania i zasady działania Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego i
Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
Art. 2.
Określenia użyte w ustawie oznaczają:
1) biuro narodowe - organizację zakładów ubezpieczeń na terytorium danego
państwa, które prowadzą działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych;
2) budynek wchodzący w skład gospodarstwa rolnego - obiekt budowlany o
powierzchni powyżej 20 m2 określony w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 z późn. zm.)1), będący w posiadaniu rolnika;
3) centralna ewidencja pojazdów - centralna ewidencja pojazdów określona w
art. 80a-80e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym
(Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515);
4) gospodarstwo rolne - obszar użytków rolnych, gruntów pod stawami oraz
sklasyfikowanych jako użytki rolne gruntów pod zabudowaniami, przekraczający
łącznie powierzchnię 1,0 ha, jeżeli podlega on w całości lub części
opodatkowaniu podatkiem rolnym, a także obszar takich użytków i gruntów,
niezależnie od jego powierzchni, jeżeli jest prowadzona na nim produkcja
rolna, stanowiąca dział specjalny w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym
od osób fizycznych;
5) komisja do rozpatrywania roszczeń - komisja do rozpatrywania roszczeń z
tytułu szkód wyrządzonych przez wojska obce, powołana przez Ministra
Obrony Narodowej na podstawie ustawy z dnia 23 września 1999 r. o zasadach
pobytu wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polski oraz zasadach
ich przemieszczania się przez to terytorium (Dz.U. Nr 93, poz. 1063
oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 536);
6) organ nadzoru - Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych
określona w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i
emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz..1153);
7) organ odszkodowawczy - organ odpowiedzialny za zaspokajanie roszczeń
poszkodowanych z tytułu umów ubezpieczenia obowiązkowego, o którym
mowa w art. 4 pkt 1, wynikających ze zdarzeń, które zaistniały na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż miejsce zamieszkania
poszkodowanego oraz na terytorium państw trzecich, i powstałych
w związku z ruchem pojazdów mechanicznych ubezpieczonych i zarejestrowanych
w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
8) ośrodek informacji - ośrodek gromadzący informacje o umowach obowiązkowego
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów
mechanicznych oraz informacje o reprezentantach do spraw roszczeń ustanowionych
przez zakłady ubezpieczeń;
9) państwo trzecie - państwo niebędące państwem członkowskim Unii Europejskiej,
którego biuro narodowe jest Członkiem Systemu Zielonej Karty;
10) pojazd mechaniczny:
a) pojazd samochodowy, ciągnik rolniczy, motorower i przyczepa określone
w przepisach ustawy - Prawo o ruchu drogowym,
b) pojazd wolnobieżny w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo o ruchu
drogowym, z wyłączeniem pojazdów wolnobieżnych będących w posiadaniu
rolników posiadających gospodarstwo rolne i użytkowanych w
związku z posiadaniem tego gospodarstwa;
11) pojazd historyczny:
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2000 r. Nr 109, poz.
1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115,
poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 80,
poz. 718.
a) pojazd zabytkowy w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo o ruchu
drogowym,
b) pojazd wpisany do księgi inwentarza muzealiów zgodnie z przepisami
dotyczącymi ewidencjonowania dóbr kultury w muzeach,
c) pojazd mający co najmniej 40 lat,
d) pojazd mający co najmniej 25 lat i uznany przez uprawnionego rzeczoznawcę
samochodowego za pojazd unikatowy lub mający szczególne
znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji;
12) rolnik - osobę fizyczną, w której posiadaniu lub współposiadaniu jest gospodarstwo
rolne;
13) trzęsienie ziemi - naturalny, krótki i gwałtowny wstrząs (lub ich serię)
gruntu, powstały pod powierzchnią ziemi i rozchodzący się w postaci fal
sejsmicznych od ośrodka (epicentrum), znajdującego się na powierzchni,
gdzie drgania są najsilniejsze; przy określaniu siły trzęsienia ziemi używa
się skali magnitud (skala Richtera);
14) ubezpieczenie graniczne - ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy
pojazdów mechanicznych, obejmujące okres 30 dni od dnia przekroczenia
granicy Rzeczypospolitej Polskiej, którego umowa jest zawierana z
zakładem ubezpieczeń na granicy Rzeczypospolitej Polskiej w przypadku,
gdy posiadacz pojazdu mechanicznego zarejestrowanego za granicą, wjeżdżający
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie posiada ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych;
15) Jednolite Porozumienie między Biurami Narodowymi - Regulamin Wewnętrzny
- regulamin przyjęty dnia 30 maja 2002 r. przez Zgromadzenie
Ogólne Rady Biur określający wzajemne stosunki między biurami narodowymi;
16) sygnatariusz Jednolitego Porozumienia między Biurami Narodowymi - biuro
narodowe, które zawarło umowę dotyczącą zaspokajania roszczeń wynikających
z międzynarodowego ruchu pojazdów mechanicznych, zgodnie z postanowieniami
Jednolitego Porozumienia między Biurami Narodowymi -
Regulaminu Wewnętrznego;
17) Zielona Karta - międzynarodowy certyfikat ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, wystawiony w imieniu
biura narodowego.
Art. 3.
1. Ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej
podmiotu lub ubezpieczenie mienia, jeżeli ustawa lub ratyfikowana przez
Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa nakłada obowiązek zawarcia
umowy ubezpieczenia.
2. Jeżeli ryzyko objęte obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej,
w rozumieniu przepisów ustawy, jest umiejscowione w państwie członkowskim
Unii Europejskiej, do tego ubezpieczenia stosuje się przepisy ustawy.
Art. 4.
Ubezpieczeniami obowiązkowymi są:
1) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zwane
dalej „ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych”,
2) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu posiadania gospodarstwa
rolnego, zwane dalej „ubezpieczeniem OC rolników”,
3) ubezpieczenie budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od
ognia i innych zdarzeń losowych, zwane dalej „ubezpieczeniem budynków
rolniczych”,
4) ubezpieczenia wynikające z przepisów odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, nakładających na
określone podmioty obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia.
Art. 5.
1. Ubezpieczający zawiera umowę ubezpieczenia obowiązkowego z wybranym zakładem
ubezpieczeń, wykonującym działalność ubezpieczeniową w zakresie tego
ubezpieczenia.
2. Zakład ubezpieczeń posiadający zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej
w grupach obejmujących ubezpieczenia obowiązkowe nie może
odmówić zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia,
rodzaj i zakres dokumentu potwierdzającego spełnienie obowiązku zawarcia
umowy ubezpieczenia obowiązkowego, uwzględniając w szczególności
rodzaj ubezpieczenia obowiązkowego.
Art. 6.
Umowę ubezpieczenia obowiązkowego zawartą z naruszeniem przepisów ustawy
oraz odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych wprowadzających obowiązek
ubezpieczenia, uważa się za zawartą zgodnie z tymi przepisami, z zastrzeżeniem art.
10 ust. 1.
Art. 7.
Umowa ubezpieczenia obowiązkowego określa sumę gwarancyjną lub sumę ubezpieczenia
stanowiącą górną granicę odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.
Art. 8.
1. Taryfy oraz wysokość składek ubezpieczeniowych za ubezpieczenia obowiązkowe
ustala zakład ubezpieczeń.
2. Zakład ubezpieczeń przedstawia organowi nadzoru informacje o taryfach składek
ubezpieczeniowych za ubezpieczenia obowiązkowe, o których mowa w art.
4 pkt 1-3, i podstawach ich ustalania.
3. Informacja, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać w szczególności analizę
szkodowości oraz kosztów obsługi ubezpieczenia uzasadniającą wprowadzenie
każdorazowej zmiany w taryfie.
Art. 9.
1. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje
odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za
szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub
nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub
właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.
2. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje
również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa
ubezpieczającego lub osób, za które ponosi on odpowiedzialność, z zastrzeżeniem
wyjątków określonych w ustawie lub w umowie międzynarodowej.
Art. 10.
1. Obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej uważa
się za spełniony, jeżeli umowa została zawarta zgodnie z przepisami ustawy albo
odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych wprowadzających obowiązek
ubezpieczenia, z sumą gwarancyjną nie niższą niż minimalna suma gwarancyjna
ustalona dla danego ubezpieczenia.
2. Ustalenia spełnienia lub nieistnienia obowiązku ubezpieczenia można dochodzić
przed sądem powszechnym.
Art. 11.
Obowiązkowymi ubezpieczeniami, o których mowa w art. 4 pkt 4, jest objęta odpowiedzialność
cywilna podmiotów objętych ubezpieczeniem, za szkody wyrządzone
przy wykonywaniu czynności, wykonywaniu zawodu albo prowadzeniu działalności
lub będące następstwem wad produktu, określona w ustawie wprowadzającej dany
obowiązek lub umowie międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską.
Art. 12.
1. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń trwa przez okres wskazany w umowie i
kończy się z upływem ostatniego dnia tego okresu, z zastrzeżeniem wyjątków
określonych w ustawie.
2. W przypadku opłacania składki ubezpieczeniowej w ratach, niezapłacenie przez
ubezpieczonego lub ubezpieczającego raty składki w terminie oznaczonym
przez zakład ubezpieczeń, nie powoduje ustania odpowiedzialności zakładu
ubezpieczeń.
Art. 13.
1. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia
obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku własnych ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego
orzeczenia sądu.
2. W obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie
wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem,
nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w
umowie.
3. W obowiązkowych ubezpieczeniach mienia odszkodowanie wypłaca się w kwocie
odpowiadającej wysokości szkody, nie większej jednak od sumy ubezpieczenia
ustalonej w umowie.
Art. 14.
1. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia
złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.
2. W przypadku, gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności
niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo
wysokości odszkodowania, okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się
w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności
wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie
90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności
zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego
się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w
ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach
niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o
przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń
uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.
3. Jeżeli odszkodowanie nie przysługuje lub przysługuje w innej wysokości niż
określona w zgłoszonym roszczeniu, zakład ubezpieczeń informuje o tym na piśmie
osobę występującą z roszczeniem w terminie, o którym mowa w ust. 1 albo
2, wskazując na okoliczności oraz podstawę prawną uzasadniającą całkowitą lub
częściową odmowę wypłaty odszkodowania, jak również na przyczyny, dla których
odmówił wiarygodności okolicznościom dowodowym podniesionym przez
osobę zgłaszającą roszczenie. Pismo zakładu ubezpieczeń powinno zawierać
pouczenie o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.
4. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1 albo 2, zakład ubezpieczeń nie ustali
ważności umowy ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1
i 2, osoby odpowiedzialnej za szkodę, właściwym do wypłaty odszkodowania
jest Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, na zasadach określonych w rozdziale
7. W przypadku ustalenia przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny
odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny
dochodzi od tego zakładu ubezpieczeń zwrotu wypłaconego odszkodowania.
5. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek udostępnić poszkodowanemu lub uprawnionemu
informacje i dokumenty, które miały wpływ na ustalenie odpowiedzialności
zakładu ubezpieczeń i wysokość odszkodowania. Osoby te mogą żądać pisemnego
potwierdzenia przez zakład ubezpieczeń przekazanych informacji bądź
umożliwienia wykonania i potwierdzenia przez zakład ubezpieczeń kopii udostępnionych
dokumentów, przy czym koszty dokonania wymienionych czynności
obciążają osobę, która żąda tych czynności.
Art. 15.
1. W granicach sumy gwarancyjnej ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności
cywilnej lub w granicach sumy ubezpieczenia obowiązkowego ubezpieczenia
mienia zakład ubezpieczeń jest obowiązany zwrócić ubezpieczającemu,
uzasadnione okolicznościami zdarzenia, koszty poniesione w celu zapobieżenia
zwiększeniu szkody.
2. W granicach sumy gwarancyjnej ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności
cywilnej zakład ubezpieczeń jest obowiązany zwrócić ubezpieczającemu
niezbędne koszty obrony w postępowaniu karnym i koszty zastępstwa prawnego
w postępowaniu cywilnym, podjętych na polecenie lub za zgodą zakładu ubezpieczeń.
Art. 16.
1. W razie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem obowiązkowym, o którym
mowa w art. 4 pkt 1-3, osoba uczestnicząca w nim, z uwzględnieniem ust.
2, jest obowiązana do:
1) przedsięwzięcia wszystkich środków w celu zapewnienia bezpieczeństwa w
miejscu zdarzenia, starania się o złagodzenie skutków zdarzenia oraz zapewnienia
pomocy lekarskiej poszkodowanym, jak również w miarę możliwości
zabezpieczenia mienia osób poszkodowanych,
2) zapobieżenia, w miarę możliwości, zwiększeniu się szkody,
3) niezwłocznego powiadomienia Policji o zdarzeniu, a w szczególności o wypadku
z ofiarami w ludziach, o wypadku powstałym w okolicznościach nasuwających
przypuszczenie, że zostało popełnione przestępstwo, w szczególności
przestępstwo drogowe lub zagrażające bezpieczeństwu uczestnikom
ruchu drogowego.
2. W przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem obowiązkowym, o
którym mowa w art. 4 pkt 1-3, uczestnicząca w nim osoba objęta tym ubezpieczeniem
jest ponadto obowiązana do:
1) udzielenia pozostałym uczestnikom zdarzenia niezbędnych informacji koniecznych
do identyfikacji zakładu ubezpieczeń, łącznie z podaniem danych
dotyczących zawartej umowy ubezpieczenia,
2) niezwłocznego powiadomienia o zdarzeniu zakładu ubezpieczeń, udzielając
mu niezbędnych wyjaśnień i przekazując posiadane informacje.
3. Osoba, której odpowiedzialność jest objęta ubezpieczeniem obowiązkowym, a
także osoba występująca z roszczeniem, powinny przedstawić zakładowi ubezpieczeń,
Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu lub Polskiemu Biuru
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych posiadane dowody dotyczące zdarzenia i
szkody oraz ułatwić im ustalenie okoliczności zdarzenia i rozmiaru szkód, jak
również udzielić pomocy w dochodzeniu przez zakład ubezpieczeń, Ubezpieczeniowy
Fundusz Gwarancyjny lub Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
roszczeń przeciwko sprawcy szkody.
Art. 17.
Jeżeli osoba objęta ubezpieczeniem obowiązkowym odpowiedzialności cywilnej lub
osoba występująca z roszczeniem, z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa, nie
dopełniły obowiązków wymienionych w art. 16, a miało to wpływ na ustalenie istnienia
lub zakresu ich odpowiedzialności cywilnej bądź też na zwiększenie rozmiarów
szkody, zakład ubezpieczeń może dochodzić od tych osób zwrotu części wypłaconego
uprawnionemu odszkodowania lub ograniczyć wypłacane tym osobom odszkodowanie.
Ciężar udowodnienia faktów, uzasadniających zwrot zakładowi ubezpieczeń
części odszkodowania lub ograniczenia odszkodowania, spoczywa na zakładzie
ubezpieczeń.
Art. 18.
1. Zawiadomienia i oświadczenia, które w związku z umową ubezpieczenia obowiązkowego,
o którym mowa w art. 4 pkt 1-3, są składane przez strony tej
umowy, powinny być sporządzane na piśmie i doręczane za potwierdzeniem odbioru
lub przesyłane listem poleconym.
2. Jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego, rolnik lub posiadacz budynku zmienił
adres bądź siedzibę i nie zawiadomił o tym zakładu ubezpieczeń, zawiadomienia
lub oświadczenia, skierowane przez zakład ubezpieczeń listem poleconym, na
ostatni adres bądź siedzibę posiadacza pojazdu mechanicznego, rolnika lub posiadacza
budynku, wywierają skutki prawne od chwili, w której doszłyby do
niego, gdyby nie zmienił adresu bądź siedziby.
Art. 19.
1. Poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego
odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio
od zakładu ubezpieczeń. O zgłoszonym roszczeniu zakład ubezpieczeń powiadamia
niezwłocznie ubezpieczonego.
2. Poszkodowany może dochodzić roszczeń bezpośrednio od Ubezpieczeniowego
Funduszu Gwarancyjnego w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 1 i 2.
3. Poszkodowany może dochodzić roszczeń bezpośrednio od Polskiego Biura
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w przypadkach, o których mowa w art. 123
pkt 1, 2 i 5.
Art. 20.
1. Powództwo o roszczenie wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub
obejmujące roszczenia z tytułu tych ubezpieczeń można wytoczyć bądź według
przepisów o właściwości ogólnej, bądź przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania
lub siedziby poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.
2. W postępowaniu sądowym o naprawienie szkody objętej ubezpieczeniem obowiązkowym
odpowiedzialności cywilnej jest niezbędne przypozwanie zakładu
ubezpieczeń. Zasadę tę stosuje się do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego
i Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
9/62
Art. 21.
1. Zaspokojenie lub uznanie przez osobę objętą ubezpieczeniem obowiązkowym
odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 2, roszczenia o naprawienie
wyrządzonej przez nią szkody, nie ma skutków prawnych względem
zakładu ubezpieczeń lub Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych,
które nie wyraziły na to uprzednio zgody.
2. Uznanie roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej przez osobę, o której
mowa w art. 98 ust. 1 pkt 2, nie ma skutków prawnych względem Ubezpieczeniowego
Funduszu Gwarancyjnego, który nie wyraził na to uprzednio zgody.
Art. 22.
1. Do umów ubezpieczenia obowiązkowego, w sprawach nieuregulowanych w
ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
2. W odniesieniu do umów ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4
pkt 4, szczegółowy zakres ubezpieczenia, termin powstania obowiązku ubezpieczenia
oraz minimalną sumę gwarancyjną określają odrębne przepisy.
3. Zasady kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego,
o którym mowa w art. 4 pkt 4, oraz konsekwencje jego niespełnienia
określają odrębne ustawy lub umowy międzynarodowe wprowadzające obowiązek
ubezpieczenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz