Ustawa o usługach turystycznych z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Dz.U. 1997 Nr 133 poz. 884

USTAWA

z dnia 29 sierpnia 1997 r.

o usługach turystycznych

Tabela frankfurcka

Tabela frankfurcka jest to nieformalny dokument opracowany na zlecenie Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Niemczech, jednak UOKiK uznaje ją jako podstawę do rozwiązywania sporów między klientami a biurami podróży. Dokument ten jest pomocny podczas ustalania rekompensaty pieniężnej dla niezadowolonych turystów.

Kliknij w link poniżej, aby otworzyć tabelę w pełnym oknie:

Tabela frankfurcka - link.

Kodeks cywilny - Księga Czwarta - Spadki

USTAWA

z dnia 23 kwietnia 1964 r.

KODEKS CYWILNY

KSIĘGA CZWARTA

Spadki

Kodeks cywilny - Księga Trzecia - Zobowiązania

USTAWA

z dnia 23 kwietnia 1964 r.

KODEKS CYWILNY

KSIĘGA TRZECIA

Zobowiązania

Kodeks cywilny - Księga Druga - Własność i inne prawa rzeczowe

USTAWA

z dnia 23 kwietnia 1964 r.

KODEKS CYWILNY

KSIĘGA DRUGA

Własność i inne prawa rzeczowe

Kodeks cywilny - Księga Pierwsza - Część ogólna

USTAWA

z dnia 23 kwietnia 1964 r.

KODEKS CYWILNY

KSIĘGA PIERWSZA

Część ogólna

Kodeks cywilny - całość

Kodeks cywilny

93

USTAWA

z dnia 23 kwietnia 1964 r.

KODEKS CYWILNY

Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego

USTAWA

z dnia 27 lipca 2002 r.

o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej

oraz o zmianie Kodeksu cywilnego

Rozdział 1

Sprzedaż konsumencka

Art. 1.

1. Ustawę stosuje się do dokonywanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa

sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym

z działalnością zawodową lub gospodarczą (towar konsumpcyjny).

2. Ustawy nie stosuje się do sprzedaży energii elektrycznej, jak również do gazu i

wody, chyba że są sprzedawane w ograniczonej ilości lub w określonej objętości.

3. Ustawy nie stosuje się do sprzedaży egzekucyjnej oraz sprzedaży dokonywanej

w postępowaniu upadłościowym albo innym postępowaniu sądowym.

4. Do sprzedaży konsumenckiej nie stosuje się przepisów art. 556-581 ustawy z

dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr

27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147

i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r.

Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z

1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r.

Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z

1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,

poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr

106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz.

271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11,

poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638 oraz z 2002 r.

Nr 113, poz. 984).

Ustawa o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Dz.U. 2002 Nr 101 poz. 926

OBWIESZCZENIE

MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 17 czerwca 2002 r.

w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie danych osobowych.

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu

aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. Nr 62, poz.

718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499 i z 2002 r. Nr 74, poz. 676) ogłasza się w załączniku do

niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie

danych osobowych (Dz.U. Nr 133, poz. 883), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1) ustawą z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem

administracji publicznej (Dz.U. Nr 12, poz. 136 i Nr 122, poz. 1323

oraz z 2001 r. Nr 154, poz. 1802),

2) ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz.U. Nr 50, poz.

580),

Ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny

USTAWA

z dnia 2 marca 2000 r.

o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę

wyrządzoną przez produkt niebezpieczny

Rozdział 1

Umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa

Art. 1.
1. Przedsiębiorca, który proponuje konsumentowi zawarcie umowy poza lokalem
przedsiębiorstwa, okazuje przed zawarciem umowy dokument potwierdzający
prowadzenie działalności gospodarczej oraz dokument tożsamości. W razie zawierania
umów w imieniu przedsiębiorcy zawierający umowę okazuje ponadto
dokument potwierdzający swoje umocowanie.

Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

USTAWA

z dnia 22 maja 2003 r.

o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu

Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

 

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.
Ustawa określa:
1) zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, obowiązkowego
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu
posiadania gospodarstwa rolnego i obowiązkowego ubezpieczenia budynków
wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń
losowych,
2) sposób kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń, o których
mowa w pkt 1, oraz konsekwencje niespełnienia tego obowiązku,
3) podstawowe zasady, jakim powinny odpowiadać inne, niż określone w pkt
1, umowy ubezpieczeń obowiązkowych,
4) zadania i zasady działania Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego i
Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1980.11.05 III CRN 223/80

Wyrok SN z dnia 1980.11.05 III CRN 223/80 OSNC 1981/10/186

Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.

Zwiększenie wartości rzeczy (samochodu) po naprawie można by uwzględnić tylko wówczas, gdyby chodziło o wykonanie napraw takich uszkodzeń, które istniały przed wypadkiem, albo ulepszeń w stosunku do stanu przed wypadkiem.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Ryszarda P. przeciwko Stanisławowi R., Leopoldowi R. i Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń - Inspektorat w P. o zapłatę, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Płocku z dnia 10 kwietnia 1980 r.

uchylił zaskarżony wyrok i oddalił rewizję pozwanych Stanisława R., Leopolda R. i Państwowego Zakładu Ubezpieczeń - Inspektorat w P. od wyroku Sądu Rejonowego w Płocku z dnia 28 grudnia 1979 r.; nakazał pozwanym uiszczenie wpisu od rewizji nadzwyczajnej w kwocie 721 zł do kasy Sądu Wojewódzkiego w Płocku.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2002.05.16 V CKN 1273/00

Wyrok SN z dnia 2002.05.16 V CKN 1273/00 niepublikowany

Roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. Jeśli zatem naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania, to nie sposób podzielić poglądu, iż koszty naprawy określone przez specjalistyczny warsztat nie mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, gdyż ten nie dokonał naprawy samochodu.

Powód w dniu 31.10.1996 r. uczestniczył w kolizji drogowej, powstałej z wyłącznej winy Jana K. prowadzącego samochód osobowy Fiat 126p. Jan K. był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Zakładzie Ubezpieczeń i Reasekuracji "Polonia". Samochód powoda Volkswagen Passat uległ uszkodzeniu podczas tej kolizji. W listopadzie 1996 r. powód zlecił sporządzenie kosztorysu naprawy samochodu. Kosztorys sporządzony przez autoryzowany serwis Volkswagena opiewał na kwotę 6.111,19 DM. W dniu 7.11.1996 r. powód zgłosił pozwanemu ubezpieczycielowi szkodę i poinformował o zamiarze sprzedaży samochodu w stanie uszkodzonym. Następnie, w dniu 28.11.1996 r. sprzedał samochód za kwotę 4.500 DM. Pozwany ubezpieczyciel wypłacił powodowi kwotę 4.914 zł jako równowartość 2.600 DM. Odszkodowanie w tej wysokości stanowi różnicę między wartością samochodu przed wypadkiem (7.100 DM) i ceną uzyskaną w sprzedaży (4.500 DM).

Uchwała Sądu Najwyższego z 13.6.2003, III CZP 32/03

Uchwała z dnia 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03

Sędzia SN Marek Sychowicz (przewodniczący)
Sędzia SN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
Sędzia SN Henryk Pietrzkowski

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Zdzisława S. i Krystyny S. przeciwko
Towarzystwu Ubezpieczeń w Rolnictwie i Gospodarce Żywnościowej "A.", S.A. w
W. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 13
czerwca 2003 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka,
zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Gdańsku
postanowieniem z dnia 13 stycznia 2003 r.:
"Czy odszkodowanie za uszkodzenie pojazdu mechanicznego należne od
ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej obejmuje w zakresie kosztów robocizny
faktycznie poniesione przez poszkodowanego koszty naprawy, czy też koszty takiej
naprawy ustalone przez biegłego według przeciętnych cen usług koniecznych do
wykonania naprawy ?"
podjął uchwałę:

Kodeks karny wykonawczy Rozdział VIII Grzywna

Kodeks karny wykonawczy

Rozdział VIII
Grzywna

Art. 44.
§ 1. Skazanego na grzywnę sąd wzywa do jej uiszczenia w terminie 30 dni.
§ 2. W razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu grzywnę ściąga się w drodze egzekucji.